Historie

Judoclub Bunde is ontstaan uit "Judoschool Vanvelzen" waar Henk Vanvelzen de trainer was. Op de valreep van 1958, op 28 december werd Judoclub Bunde opgericht en werden de eerste trainingen in 1959 gegeven op jute zakken gevuld met stro! Judoclub Bunde groeide snel en werd opgesplitst in een Judo- en een Jiu-Jitsu groep. Henk Vanvelzen verzorgde de Jiu-Jitsu trainingen en zijn broer Pierre Vanvelzen gaf samen met Eduard Tummers, onze beschermheer die lid was vanaf het eerste uur, de judolessen. In 1965 vierde Judoclub Bunde het 25 jarig jubileum van haar trainer Henk Vanvelzen met een groot judotoernooi in het Expo-gebouw te Bunde. Dit werd een groot succes mede door de deelname van veel prominente landelijke judoka's. In 1968 zocht Judoclub Bunde, voorheen aangesloten bij de NAJA (Nederlandse Amateur Judo Associatie) aansluiting bij de NJJB (Nederlandse Judo en Jiu-Jitsu Bond) de voorloper van Judobond Nederland om meer aan wedstrijden te kunnen deelnemen. In 1969 werd het 25 jarig jubileum gevierd van trainer Pierre Vanvelzen. In 1975 overleed trainer Henk Vanvelzen en een jaar later verliet Pierre Vanvelzen de club. In deze periode stopte Judoclub Bunde met Jiu-Jitsu en verzorgde alleen nog judolessen. Op haar hoogtepunt telde de club 130 leden maar tegenwoordig schommelt het ledenaantal rond de 60. De club is springlevend, heeft momenteel weer een vaste kerngroep jonge wedstrijdjudoka's en behaalt regelmatig successen op regionaal en landelijk niveau.

Trainersoverzicht van 1959 tot heden
Henk van Velzen, †1975	1959	1975
Pierre van Velzen, †1994	1959	1976
Eduard Tummers, †2011	1959	2000
Jean Gunther	1976	1980
Henny Tonnaerd	1976	1980
René Geurts	1980	1987
Gerard Geurts	1987	2005
Priscilla Amory	2009	2017
Roland Winter	2006	2018
Nico van Gool	2000	2019
Mark Limbourg	2019	2022
Ron Smeets	1992	heden
Luc van Oerle	2019	heden
Lars VanderBroeck	2021	heden

Beschermheer Eduard Tummers

Onze beschermheer Eduard Tummers werd op 1 juli 1927 in Bunde geboren en is op 12 mei 2011 overleden. Gedurende vijf decennia was Eduard "het gezicht" van Judoclub Bunde. Wij zijn hem dankbaar voor al hetgeen hij voor onze vereniging heeft betekend als judoka, medeoprichter en nestor en zullen hem steeds met eerbied en respect gedenken. Eduard is op 18 mei met militaire eer naar zijn laatste rustplaats gebracht. Eduard was vanaf het prille begin nauw betrokken bij Judoclub Bunde en was in het bezit van de zwarte band (1e dan) judo. Eduard heeft alle groepen meegetraind. Zijn laatste actieve jaren alleen nog de jongsten. Vanwege zijn gezondheid moest Eduard het de laatste tijd wat rustiger aan doen. Als beroepsmilitair en oud Indië- & Korea-ganger was dat vroeger wel anders. Eduard sloot zijn militaire carrière af als pelotons-commandant bij de Koninklijke Militaire School in Weert. Eduard was getrouwd met Jeanne en samen hebben zij twee zonen, drie dochters en vier kleinkinderen. Als men de geschiedenis van Judoclub Bunde kent, dan is het niet moeilijk om te zien dat Eduard de juiste man op de juiste plaats was. Eerst als lid gevolgd door trainer, bestuurslid, secretaris, voorzitter en sinds 1996 als beschermheer van onze club. De meerwaarde van "Beschermheer van Judoclub Bunde" heeft verschillende betekenissen. In het algemeen, zoals het woord ook zegt, als de beschermheer van de judoclub in goede en slechte tijden. Voor buitenstaanders werd hij gezien als "het gezicht van". Voor onze leden was hij een "vaderfiguur". Voor het bestuur "het wakende oog" en voor de judoleraren "de geestverwant en kameraad". Het wegvallen van Eduard Tummers wordt binnen alle geledingen van Judoclub Bunde als een groot verlies beschouwd.

Wat is Judo?

Jigoro Kano, de grondlegger van het judo werd geboren op 28 oktober 1860 in Mikage, een Japans dorp dichtbij Kobe. Hij was de derde zoon van de handelaar in scheepvaartmaterialen Jerosaku Kano. Toen hij 11 jaar oud was, verhuisde Jigoro met zijn familie naar de hoofdstad Tokyo. In 1877 begon Kano aan zijn studie aan de Keizerlijke Universiteit te Tokyo en op 21-jarige leeftijd behaalde hij zijn graad in de economische en politieke wetenschappen. Kano verloor zijn interesse in politiek en studeerde verder aan de pedagogische faculteit. Daar behaalde hij een onderwijsgraad en promoveerde een jaar later in de filosofie. Hij werd eerst lector en later hoogleraar. Daarna werd hij onderdirecteur van de school van adel. Om zijn lichaam te sterken beoefende hij verschillende sporten zoals roeien, gymnastiek en honkbal. Deze sporten uit de Westerse cultuur genoten toen veelbelangstelling van studenten en professoren. Kano werd als kind vaak geplaagd en leerde Jiu-Jitsu om zich te kunnen verdedigen. Uit onvrede met de ruwe en gevaarlijke technieken die bij Jiu-Jitsu werden toegepast selecteerde Kano een aantal technieken die de tegenstander konden uitschakelen, zonder hem daarbij ernstig te verwonden. Dit werd de basis van Judo. In 1882 opende Kano op 22-jarige leeftijd de eerste judoschool: de Kodokan. Hij startte in de Eishoji tempel met negen leerlingen en 12 tatami's (rijststromatten van 1.88m bij 0.94m en 6cm dikte). Behalve een training van het lichaam was voor Kano ook de training van de geest en het continue streven naar het verbeteren van de persoonlijkheid een primair doel. Met opzet had meneer Kano jutsu niet gebruikt maar veranderd in do, zo onderwees hij geen Ju-Justu maar wel Judo (ju is het principe, jutsu is de kunst en do is de weg). Kodokan kwam erbij omdat de naam Judo reeds door een andere jutsu-school (Shikishin Ryu) was gebruikt. Na een moeilijke start en minachting van andere jutsu-scholen brak het Kodokan-Judo door in 1886. Dat jaar hield de hoofdstedelijke politie van Tokyo een toernooi waaraan 15 judoka's van meneer Kano deelnamen en 15 jutsuka's van meneer Totsuka. Het werd een 13-0 overwinning voor de Kodokan. De suprematie van de Kodokan was bewezen en de sport verspreidde zich over Japan en later over de hele wereld. In 1887 kwam de technische zijde van het Judo tot zijn voltooiing, terwijl de spirituele fase zijn vervolmaking kreeg in 1922 met twee spreuken: seiryoku zen'yo (maximum resultaat) en jita kyoei (onderlinge weldaad). In 1909 werd Kano lid van het Internationaal Olympisch Comité. Als IOC-lid geloofde Kano in sport als middel om landen tezamen te brengen. Hij ijverde er voor om de Olympische Spelen in 1940 te Tokyo te laten plaatsvinden. Kano overleed op 4 mei 1938 op 77-jarige leeftijd aan boord van het stoomschip "Hikawa Maru", op de terugreis van een rondreis door Europa. Na zijn overlijden kreeg hij alsnog de hoogste graad, de 11e dan, een brede witte band. Deze graad is volgens de traditie exclusief voorbehouden aan de stichter van het judo.

Bestuur

Het bestuur van Judoclub Bunde heeft de dagelijkse leiding over de vereniging en wordt gevormd door de volgende personen:

Bestuursleden
Penningmeester	Luc van Oerle
Secretaris	Chris Vaessens
Algemeen bestuurslid	Jeroen Peerbooms
Algemeen bestuurslid	Joep Salden

Het lerarenteam behandelt alle judo technische aangelegenheden. Zij zijn allen gediplomeerd en bevoegd om les te geven.